12.24.2009

-"Να τα πούμε;" -" Visa δεχεστε;"


"Χριστούγεννα ήρθαν πάλι...μα είσαι πάλι μακρυά μου..." τραγουδάει ο κυρ Θόδωρος από τα Πετράλωνα και πιστέψ'τε με... δεν αναφέρεται όπως ο Καζούλη στη Φανή.
Μήτσο ο φίλος σου κλαίγεται γιατί ήρθαν γιορτές κι αυτός όχι λεφτά για γαλοπούλα και στολίδια δεν έχει...αλλά για να πληρώσει το νοίκι του Οκτώβρη που ακόμα χρωστάει δεν του φτάνουν.Και για τα τέλη ούτε λόγος.Όποιος καημένος έχει αυτοκίνητο 8ετίας συν τρέχει και δεν φτάνει.Άσε που λίγο πολύ λόγω εορτών και προσφορών παρασύρονται όλοι και κάνουν μ@λ@κισμένες αγορές "για να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους".Αποτέλεσμα;Σε δύο μήνες θα βλέπουν το λογαριασμό της πιστωτικής και θα τραβάνε τα μαλλιά τους καθώς η σουέτ η μπότα κυρά Μαρία μου ΟΧΙ δεν ήταν ευκαιρία και ΟΧΙ δεν τη χρειαζόσουν.
Δυστυχώς έτσι όπως βαίνουν τα πράγματα η μεσαία τάξη σιγά σιγά τείνει να εξαφανιστεί παρασύροντας μαζί της και μια όλους τους υπόλοιπους.Σε λίγο καιρό-μπορεί 6 μήνες,μπορεί και δύο χρόνια- οι καφέδες θα θεωρούνται έξοδος και ο κινηματογράφος θα είναι διασκέδαση-και ενίοτε ψυχαγωγία- μόνο για λίγους.Τα μεσαία εισοδήματα συρρικνώνονται και τα μικρά μικρότερα...
Μήτσο...αν θες να λέγεσαι άνθρωπος και θες να νιώσεις γιορτές κάνε στον εαυτό σου μια χάρη και μην γίνεις ένας από αυτούς που σου τρώνε τη ζωή κομμάτι κομμάτι.
Παράτα τον Λάκη τον γλυκούλη και μάθε στα παιδιά σου να μην πατάνε επί πτωμάτων.
Μπόρα είναι θα περάσει...το θέμα είναι να ξεχωρίσουμε από τα αγρίμια...

Καλά Χριστούγεννα Μήτσο και..."τώρα που χειμώνιασε και έπιασαν τα κρύα..." ξέρεις!
Καλές γιορτές!


12.09.2009

Imagine all the people - 29 χρόνια...


Eκείνο το βράδυ 8 του Δεκέμβρη 1980 η δουλειά στο στούντιο είχε τελειώσει κανονικά.Το Double Fantasy είχε ήδη εκδοθεί, κι εκείνες τις μέρες ο John δούλευε με την Υοκο το δικο της album "Walking on thin ice".Γύρω στις 10 το βράδυ η λιμουζίνα τους άφησε μπροστά στο Dakota building στους 72 δρόμους δυτικά απο το πάρκο, λιγα μέτρα πρίν το Metropolitan Museum. H Υοκο κατέβηκε πρώτη και περπάτησε πρός την είσοδο.Θα ανέβαιναν για λίγο στο διαμέρισμα και θα έφευγαν ξανά.Πέρασε μπροστά απο τον Chapman χωρίς να δώσει σημασία,ενω πίσω της ερχόταν ο Lennon.O John τον είδε και σίγουρα θα αναρωτήθηκε τι θέλει πάλι εκεί αυτός ο τρελός.Του είχε δώσει το αυτόγραφο που ζητούσε το απόγευμα.Τον προσπέρασε,"Μr Lennon...",έκανε λίγα βήματα κι άκουσε τους πυροβολισμούς! Έπεσε μπροστά στην πόρτα.
"Με πυροβόλησαν ..."

12.08.2009

Λαμόγια ή αγωνιστές...ιδού η απορία


Ρε Μήτσο,να σου πω...
Επειδή με αυτά που βλέπω τελευταία έχω αρχίσει να το ψιλοφιλοσοφώ το θέμα.Εσύ,ως φτωχός οικογενειάρχης με μεταπτυχιακό στα οικονομικά και 147 ευρώ καταθέσεις,πώς προτιμάς να σε βλέπουν οι απέξω;
Ως τιποτένιο απατεώνα που έχεις φάει τα λεφτά της ΕΕ,των ταμείων και έχεις έχεις ένα έλλειμμα από εδώ μέχρι τις Βρυξέλλες ή ως διαδηλωτή που τον πνίγουν στα εντομοκτόνα και κατεβαίνεις όλο και πιο πεισμωμένος να διεκδικήσεις;

Ρωτάω γιατί οι ευρωπαίοι κάπως έτσι σε βλέπουν.Κι εσένα κι εμένα και την κυρά Μαρίκα με τα ενοικιαζόμενα στο Αγκίστρι.Και όταν λέω ευρωπαίοι δεν αναφέρομαι στη Μέρκελ αλλά στον φίλο μου το Ματ από το Βερολίνο.
Μέσα στα χρόνια η Ελλάδα -και η Γαλλία-έχει δημιουργήσει ένα πολύ επαναστατικό προφίλ που όσο ενισχύεται τόσο ξεβγάζεται και η βρωμιά από τον πολιτικό βόθρο που υπερψηφίζουμε κάθε 1-2-3 χρόνια.
Οπότε όπως καταλαβαίνεις φίλε,έχεις επωμιστεί ένα πολύ βαρύ φορτίο...να τους ξυπνήσεις.Τη σφαλιάρα την έχουν φάει όλοι και εσύ δείχνεις να σηκώνεσαι πρώτος.
Σήκω λοιπόν...έρχεται μπόρα...


12.06.2009

Remember remember the 6th of December


Ένας χρόνος και κάτι από τη δολοφονία του 15χρονου...
Ένας χρόνος και κάτι από τον "εξοστρακισμό" της σφαίρας που τελικά δεν πέτυχε τον Αλέξανδρο αλλά τον καταπιεσμένο ανθρωπάκο μέσα μας που βαρέθηκε να το βουλώνει και βρήκε ευκαιρία να βγει και να φωνάξει.Να ουρλιάξει "εεεπ...ως εδώ"...
Με τον περσινό χαμό που έγινε σε Αθήνα Θεσσαλονίκη και υπόλοιπη Ελλάδα άλλοι αηδίασαν,άλλοι εκτονώθηκαν,άλλοι θυμήθηκαν και άλλοι κατάλαβαν ότι αυτά που έλεγε ο V στην ταινία V for Vendetta δεν ήταν χολιγουντιανό παραμύθι.People should not be afraid of their governments.Governments should be afraid of their people ή αλλιώς "οι πολίτες δεν πρέπει να φοβούνται τις κυβερνήσεις αλλά οι κυβερνήσεις τους πολίτες.Ο λαός και μάζα έχουν δύναμη και πρέπει να τη χρησιμοποιήσουν αλλιώς θα τους φάει η μαρμάγκα.
Μήτσο θυμάσαι τι λέγαμε;
Τώρα που χειμωνιάζει και αρχίζουν "τα κρύα",μην διστάσεις να κατέβεις Σύνταγμα να ζητήσεις.Αυτοί που ψήφισες δεν θα το κάνουν για σένα.Αυτοί κάνουν δουλειά εκεί πέρα.Για σένα δεν τους καίγεται καρφί.

pamedromo

Ένα τραγούδι...

...για την εξέγερσή μας και τον Αλέξη

"Είναι ο παράδεισος μακρυά... γι' αυτούς που από μακρυά κοιτάνε"


12.05.2009

Καθε φορά που ακούω φωνές στο δρόμο,
η πόρτα τρίζει, ανοίγεις και μπαίνεις.
Με πάνινα παπούτσια κι εκείνη τη μπλούζα
MARVIN AND FRIENDS
και τη μπλέ ριγέ ζακέτα σου.
"Μή με ξεχνάτε " μου λές
κι όλο κοιτάζεις στα χαμένα.
"Υπάρχει ελπίδα ρε φίλε;" ρωτάς
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω.
Κοιτάζω πίσω και τρέχω εκεί,
γωνία Μεσολογγίου και Τζαβέλλα,
εκεί που σ' άφησα για να σε ξαναβρώ.
Μπερδευω κόσμους μεταξύ τους,
σπάω το χρόνο , ανακατεύω τα κομμάτια.
Τα Πολυτεχνεία, τους Δεκέμβρηδες, τις χαμένες επαναστάσεις,
που ζεσταίνονται σα φυλλαράκια,
σα φυλλαράκια σε μια .............
γωνιά στην άσφαλτο
που σκάνε μύτη μόλις ανάβει φωτιά.
"Οι ουτοπίες ρε φίλε, οι ουτοπίες..."
σ'ακούω να μουρμουρίζεις.
Δεν εισαι πια δεκάξι, μεγάλωσες,
μακρύναν τα μαλλιά σου,
βαθύνανε τα μάτια σου σα θάλασσες.
Πέρασες απ'την άλλη μεριά αλλά να...,
όποτε βλέπω άδεια καρέκλα
και τον καφέ ν'αχνίζει μόνος στο τραπέζι,
σε σκέφτομαι και λέω πως είσαι συ...
Αραγε ήσουνα στο λάθος μερος, τη λάθος στιγμή;
Η εχει απλά η ζωή εναν τρόπο να μιλαει,
και διάλεξε εσένα να τα πείς,
να πείς τη "λέξη και το γράμμα"
χωρίς να βγάλεις ένα αχ την ώρα που έπεφτες;
Να πείς πως κάναμε πίσω, πως το ξεχάσαμε το όνειρο,
το καταδώσαμε έτσι απλά για ένα τίποτα,
για μια "ζωή" σε εισαγωγικά,
μ' ένα κλεμμένο εισιτήριο στην τσέπη,
μια δανεική διαδρομή λίγο πιο πέρα.
Λιγο πιο πέρα που;;;;
Α ρε φίλε, καταμόναχο αγριμάκι,
μια στάλα ουρανός ήσουνα μόνο,
ενα φωσάκι τόσο δα μά κοίτα...
Ενα παιδί σαν όλα τα παιδιά,
που όμως μια ανάσα, ενα γέλιο του τρελό,
ενα αντριλίκι παιδικό,
ζυγίζει αλήθεια πιο βαριά
απ'όλες τις υπέροχες κοσμοθεωρίες.
Σου χρωστάω, σου χρωστάμε
αυτή τη στάλα ουρανό,
αυτή τη στάλα ουρανό ρε γαμώτο...
Καθε φορά που μυρίζει καπνια και δακρυγόνα,
ανοίγεις την πορτα και μπαίνεις.
Με πάνινα παπούτσια κι αυτή τη μαύρη μπλούζα Marvin and friends.
"Mή με ξεχνάτε ρε φίλε,μη με ξεχνάτε" μου λες