11.25.2009

"Διάλογος"


Μήτσο τα μαθες;
Θα κάνουν διάλογο για το ασφαλιστικό λέει.Θα μαζευτούν δηλαδή αυτοί που έχουν λυμένα όλα τους τα προβλήματα και με την καλή τους καρδιά θα στύψουν το μυαλό τους να βρουν τρόπο να σου σώσουν τη ζωή.Δεν αισθάνεσαι ήδη καλύτερα τώρα που μερικοί κουστουμάτοι τύποι με τέσσερις και πέντε χιλιάδες ευρά(όπως καθιερώθηκε ο όρος) μισθό ασχολούνται με την πάρτη σου;
Εγώ θα ανησυχούσα...διάλογος = περικοπές είτε πρόκειται για παροχές είτε για χρήματα και εσένα Μήτσο που είσαι χρεωμένος ως το λαιμό δεν σε παίρνει για περικοπές!
Σκέψου το λίγο και ίσως next time οι 100 "τραμπούκοι" (όπως παρουσιάστηκαν από τους φίλους μας τα κανάλια) να γίνουν εκατόν ένας και δύο και τρεις...
Το νου σου...έρχεται μπόρα

11.18.2009

17 Νοέμβρη

17 Νοεμβρίου 1973-17 Νοεμβρίου 2009

26 χρόνια πριν μια ομάδα φοιτητών έχοντας απέναντί τους έναν ολόκληρο κρατικό μηχανισμό και ένα καθεστώς θα ανέτρεπε αυτο που χρόνια δεν είχε καταφέρει να ανατρέψει ένας ολόκληρος λαός. Ο αναβρασμός που επικράτησε μετά τα γεγονότα του πολυτεχνείου θα οδηγούσε στην πτώση της χούντας και την επικράτηση της δημοκρατίας με την σημερινή της σχεδόν μορφή...Τί;;;Δεν έχουμε δημοκρατία σήμερα;χμμμ θέλει λίγο σκέψη αυτο...Την εχω ακούσει και εγώ αυτη την φήμη.Δεν ξέρω.Πιστεύω η αλήθεια είναι πιο πολύ γκρί παρά άσπρη ή μάυρη.Σίγουρα σε σχέση με την χούντα είμαστε σε καλύτερη κατάσταση.Επίσης,αν κοιτάξεις πιο έξω, είμαστε καλύτερα από πολλές χώρες αλλά αρχές σαν την Δημοκρατία νομίζω πρέπει να ξεπερνάνε τα σύνορα των εποχών και των χωρών και να αντιμετωπίζονται καθολικά.

Τι θα έπρεπε να είναι Δημοκρατία τότε;Σίγουρα ο καθένας θα έδινε τον δικό του ορισμό.Ίσως κάτι όπου υπάρχει δικαιοσύνη,αξιοκρατία και ισονομία κάτι όπου όλα λειτουργούν τέλεια .Κάτι σαν τον παράδεισο..Ο παράδεισος όμως δεν υπάρχει.Δυστυχώς ούτε και τα υπόλοιπα...Στην δική μας την δημοκρατία υπάρχει αδικία!Δεν κερδίζει ο πιο σωστός,αλλά ο πιο πλούσιος ή έστω ο πιο δυνατός.Survival of the fittest το έλεγε ο Δαρβίνος,μιλώντας όμως για ζώα και όχι για κοινωνίες ανθρώπων.Εδώ δεν έχουμε αξιοκρατία!Ο πιο άξιος παραμερίζεται ως ανεπιθύμητος γιατί συνήθως είναι εμπόδιο για τον (άχρηστο) προιστάμενο.Αντί για αυτον "επιλέγεται" ο γιός/ανηψιός/φίλος/γείτονας/μπατζανάκης του προιστάμενου.Έτσι και του χρωστάνε χάρη και δεν κινδυνεύει η θέση του και βάζει στο παιχνίδι ένα "δικό μας παιδί".τέλεια!!Τί άλλο μένει για να συμπληρωθεί το πάζλ;Ισονομία.Πραγματικά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω!Τα σχόλια δικά σας...

Επιστρέφοντας στο πολυτεχνείο...Ανεξάρτητα του τι πιστεύει κανείς για την δικτατορία του 67(έχουμε ακούσει πολλά..) όπως και για την Δημοκρατία και την σημερινή της μορφή το σίγουρο είναι ένα.Πήραμε από τους γονείς μας μια Δημοκρατία καλύτερη από αυτην που παραλάβανε αυτοί.Με πολλά ελατώματα και με πολλά περιθώρια βελτίωσης, αλλά καλύτερη!Τα περιθώρια βελτίωσης τώρα είναι στο χέρι μας να τα καθορίσουμε.Ανάλογα με την κάθε εποχή και τις εκάστοτε συνθήκες υπάρχει και ο αντιστοιχος τρόπος αντίδρασης.Αν η 17η Νοεμβρίου δίδαξε κάτι και τελικά,κοιτώντας μπροστά, μας έδωσε κάτι για να κρατήσουμε είναι πως μια μικρή ομάδα ανθρώπων χωρίς αξιώματα και χωρίς δύναμη κατάφερε να ανατρέψει μια κατάσταση και να γράψει ιστορία με μόνο όπλο την παρουσία και την φωνή της.Ίσως τελικά τα πιο απλά μέσα να είναι και τα πιο αποτελεσματικά.Ίσως τελικά απλά να χρειάζεται η φωνή μας.Η δικιά μου και η δικιά σου...

11.17.2009










Μερικές σκόρπιες σκέψεις που περνάνε απο το μυαλό μου γύρω από το Νοέμβρη του 73.
Στο ξεκίνημα των γεγονότων την Τετάρτη 14 Νοέμβρη, στη Νομική γίνεται μια χλιαρή και αδιάφορη συνέλευση.(Βέβαια το κλίμα εκείνων των ημερών ήταν ηδη ηλεκτρισμένο)
Ξαφνικά ενας φοιτητής ρίχνει την είδηση ότι κάτι γίνεται στο Πολυτεχνείο.Αστυνομία,έχουν ξεκινήσει επεισόδια,κάτι τέτοιο...Σε λεπτά μέσα κάποιοι σηκώνονται και ρίχνουν το σύνθημα."Όλοι στο Πολυτεχνείο".Αμηχανία δευτερολέπτων,αναμπουμπούλα,πρέπει δεν πρέπει...Σε λίγο μια ομάδα περίπου 500 ατόμων βαδίζει πρός το Πολυτεχνείο.Η αστυνομία αιφνιδιάζεται,κι έτσι μέχρι να αποφασίσει να αντιδράσει η διαδήλωση φτάνει κοντά στο Πολυτεχνείο.Η αστυνομία τους επιτίθεται.Αυτοί τρέχουν και προλαβαίνουν να μπούν μέσα.Η πόρτα κλείνει.Μεσα διαπιστώνουν πως δεν γίνεται τίποτα το σπουδαίο!Το θρυλικό τριήμερο όμως ,ηδη έχει ξεκινήσει.Σε λίγες ώρες το Πολυτεχνείο θα γίνει το κέντρο της Ελλάδας, η κορυφαία σύγκρουση με τη χούντα.
Εγινε λοιπόν στην τύχη; Κατα λάθος; Οχι βέβαια,αφού όπως φάνηκε οι συνθήκες ήταν κατάλληλες κι όλοι περίμεναν κάτι.Καταλήψεις σε σχολές,κάποιες απεργίες, η δίκη των συληφθέντων στις 4 Νοέμβρη, οι εκλογές κλπ.. Ομως το τυχαίο έπαιξε το ρόλο του, και μάλιστα με τρόπο κορυφαίο.
Ο ηλεκτρισμός της στιγμής και η ξαφνική συσπείρωση που προκάλεσε στο λαό το γεγονός, όπως φυσικά και η ζυμώσεις στους κύκλους των φοιτητών που ειναι και οι πρωταγωνιστές, διαλύουν αμέσως τις αρχικές αντιρρήσεις ,δισταγμούς για το αν είναι η κατάλληλη στιγμή για σύγκρουση κλπ. και σε λίγο όλοι μαζί στέκοται απέναντι στη χούντα και τα τανκς.Υπήρξαν ήρωες και προδότες λοιπόν;.ΑΥΤΉ Η ΛΟΓΙΚΉ ΤΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΊΣΜΑΤΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΏΝ ΑΝΆΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΗΓΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ. Η εσωτερική αιμοραγία της αριστεράς, που πρεπει κάποια στιγμή να αρχίσει να βλέπει γύρω της μόνο συναγωνιστές και συντρόφους και όχι προδότες,δειλούς ,ρουφιάνους η οτιδήποτε άλλο, πρέπει να βρει το αιμοστατικό της.Ο τρόπος που έγιναν όλα και η ομοψυχία εκείνου του φοβερού τριήμερου,όπου παρά τις διαφορετικές απόψεις,οι φοιτητές λειτούργησαν σαν ενιαίο δημοκρατικό κίνημα, ειναι ένα απο τα μεγάλα μυνήματα που μας άφησε πίσω ο Νοέμβρης εκείνος.

Γιώργος Σαρρής