Μερικές σκόρπιες σκέψεις που περνάνε απο το μυαλό μου γύρω από το Νοέμβρη του 73.
Στο ξεκίνημα των γεγονότων την Τετάρτη 14 Νοέμβρη, στη Νομική γίνεται μια χλιαρή και αδιάφορη συνέλευση.(Βέβαια το κλίμα εκείνων των ημερών ήταν ηδη ηλεκτρισμένο)
Ξαφνικά ενας φοιτητής ρίχνει την είδηση ότι κάτι γίνεται στο Πολυτεχνείο.Αστυνομία,έχουν ξεκινήσει επεισόδια,κάτι τέτοιο...Σε λεπτά μέσα κάποιοι σηκώνονται και ρίχνουν το σύνθημα."Όλοι στο Πολυτεχνείο".Αμηχανία δευτερολέπτων,αναμπουμπούλα,πρέπει δεν πρέπει...Σε λίγο μια ομάδα περίπου 500 ατόμων βαδίζει πρός το Πολυτεχνείο.Η αστυνομία αιφνιδιάζεται,κι έτσι μέχρι να αποφασίσει να αντιδράσει η διαδήλωση φτάνει κοντά στο Πολυτεχνείο.Η αστυνομία τους επιτίθεται.Αυτοί τρέχουν και προλαβαίνουν να μπούν μέσα.Η πόρτα κλείνει.Μεσα διαπιστώνουν πως δεν γίνεται τίποτα το σπουδαίο!Το θρυλικό τριήμερο όμως ,ηδη έχει ξεκινήσει.Σε λίγες ώρες το Πολυτεχνείο θα γίνει το κέντρο της Ελλάδας, η κορυφαία σύγκρουση με τη χούντα.
Εγινε λοιπόν στην τύχη; Κατα λάθος; Οχι βέβαια,αφού όπως φάνηκε οι συνθήκες ήταν κατάλληλες κι όλοι περίμεναν κάτι.Καταλήψεις σε σχολές,κάποιες απεργίες, η δίκη των συληφθέντων στις 4 Νοέμβρη, οι εκλογές κλπ.. Ομως το τυχαίο έπαιξε το ρόλο του, και μάλιστα με τρόπο κορυφαίο.
Ο ηλεκτρισμός της στιγμής και η ξαφνική συσπείρωση που προκάλεσε στο λαό το γεγονός, όπως φυσικά και η ζυμώσεις στους κύκλους των φοιτητών που ειναι και οι πρωταγωνιστές, διαλύουν αμέσως τις αρχικές αντιρρήσεις ,δισταγμούς για το αν είναι η κατάλληλη στιγμή για σύγκρουση κλπ. και σε λίγο όλοι μαζί στέκοται απέναντι στη χούντα και τα τανκς.Υπήρξαν ήρωες και προδότες λοιπόν;.ΑΥΤΉ Η ΛΟΓΙΚΉ ΤΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΊΣΜΑΤΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΏΝ ΑΝΆΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΗΓΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ. Η εσωτερική αιμοραγία της αριστεράς, που πρεπει κάποια στιγμή να αρχίσει να βλέπει γύρω της μόνο συναγωνιστές και συντρόφους και όχι προδότες,δειλούς ,ρουφιάνους η οτιδήποτε άλλο, πρέπει να βρει το αιμοστατικό της.Ο τρόπος που έγιναν όλα και η ομοψυχία εκείνου του φοβερού τριήμερου,όπου παρά τις διαφορετικές απόψεις,οι φοιτητές λειτούργησαν σαν ενιαίο δημοκρατικό κίνημα, ειναι ένα απο τα μεγάλα μυνήματα που μας άφησε πίσω ο Νοέμβρης εκείνος.
Γιώργος Σαρρής
