"Χριστούγεννα ήρθαν πάλι...μα είσαι πάλι μακρυά μου..." τραγουδάει ο κυρ Θόδωρος από τα Πετράλωνα και πιστέψ'τε με... δεν αναφέρεται όπως ο Καζούλη στη Φανή.
Μήτσο ο φίλος σου κλαίγεται γιατί ήρθαν γιορτές κι αυτός όχι λεφτά για γαλοπούλα και στολίδια δεν έχει...αλλά για να πληρώσει το νοίκι του Οκτώβρη που ακόμα χρωστάει δεν του φτάνουν.Και για τα τέλη ούτε λόγος.Όποιος καημένος έχει αυτοκίνητο 8ετίας συν τρέχει και δεν φτάνει.Άσε που λίγο πολύ λόγω εορτών και προσφορών παρασύρονται όλοι και κάνουν μ@λ@κισμένες αγορές "για να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους".Αποτέλεσμα;Σε δύο μήνες θα βλέπουν το λογαριασμό της πιστωτικής και θα τραβάνε τα μαλλιά τους καθώς η σουέτ η μπότα κυρά Μαρία μου ΟΧΙ δεν ήταν ευκαιρία και ΟΧΙ δεν τη χρειαζόσουν.
Δυστυχώς έτσι όπως βαίνουν τα πράγματα η μεσαία τάξη σιγά σιγά τείνει να εξαφανιστεί παρασύροντας μαζί της και μια όλους τους υπόλοιπους.Σε λίγο καιρό-μπορεί 6 μήνες,μπορεί και δύο χρόνια- οι καφέδες θα θεωρούνται έξοδος και ο κινηματογράφος θα είναι διασκέδαση-και ενίοτε ψυχαγωγία- μόνο για λίγους.Τα μεσαία εισοδήματα συρρικνώνονται και τα μικρά μικρότερα...
Μήτσο...αν θες να λέγεσαι άνθρωπος και θες να νιώσεις γιορτές κάνε στον εαυτό σου μια χάρη και μην γίνεις ένας από αυτούς που σου τρώνε τη ζωή κομμάτι κομμάτι.
Παράτα τον Λάκη τον γλυκούλη και μάθε στα παιδιά σου να μην πατάνε επί πτωμάτων.
Μπόρα είναι θα περάσει...το θέμα είναι να ξεχωρίσουμε από τα αγρίμια...
Καλά Χριστούγεννα Μήτσο και..."τώρα που χειμώνιασε και έπιασαν τα κρύα..." ξέρεις!
Eκείνο το βράδυ 8 του Δεκέμβρη 1980 η δουλειά στο στούντιο είχε τελειώσει κανονικά.Το Double Fantasy είχε ήδη εκδοθεί, κι εκείνες τις μέρες ο John δούλευε με την Υοκο το δικο της album "Walking on thin ice".Γύρω στις 10 το βράδυ η λιμουζίνα τους άφησε μπροστά στο Dakota building στους 72 δρόμους δυτικά απο το πάρκο, λιγα μέτρα πρίν το Metropolitan Museum. H Υοκο κατέβηκε πρώτη και περπάτησε πρός την είσοδο.Θα ανέβαιναν για λίγο στο διαμέρισμα και θα έφευγαν ξανά.Πέρασε μπροστά απο τον Chapman χωρίς να δώσει σημασία,ενω πίσω της ερχόταν ο Lennon.O John τον είδε και σίγουρα θα αναρωτήθηκε τι θέλει πάλι εκεί αυτός ο τρελός.Του είχε δώσει το αυτόγραφο που ζητούσε το απόγευμα.Τον προσπέρασε,"Μr Lennon...",έκανε λίγα βήματα κι άκουσε τους πυροβολισμούς! Έπεσε μπροστά στην πόρτα.
Ρε Μήτσο,να σου πω... Επειδή με αυτά που βλέπω τελευταία έχω αρχίσει να το ψιλοφιλοσοφώ το θέμα.Εσύ,ως φτωχός οικογενειάρχης με μεταπτυχιακό στα οικονομικά και 147 ευρώ καταθέσεις,πώς προτιμάς να σε βλέπουν οι απέξω; Ως τιποτένιο απατεώνα που έχεις φάει τα λεφτά της ΕΕ,των ταμείων και έχεις έχεις ένα έλλειμμα από εδώ μέχρι τις Βρυξέλλες ή ως διαδηλωτή που τον πνίγουν στα εντομοκτόνα και κατεβαίνεις όλο και πιο πεισμωμένος να διεκδικήσεις;
Ρωτάω γιατί οι ευρωπαίοι κάπως έτσι σε βλέπουν.Κι εσένα κι εμένα και την κυρά Μαρίκα με τα ενοικιαζόμενα στο Αγκίστρι.Και όταν λέω ευρωπαίοι δεν αναφέρομαι στη Μέρκελ αλλά στον φίλο μου το Ματ από το Βερολίνο.
Μέσα στα χρόνια η Ελλάδα -και η Γαλλία-έχει δημιουργήσει ένα πολύ επαναστατικό προφίλ που όσο ενισχύεται τόσο ξεβγάζεται και η βρωμιά από τον πολιτικό βόθρο που υπερψηφίζουμε κάθε 1-2-3 χρόνια.
Οπότε όπως καταλαβαίνεις φίλε,έχεις επωμιστεί ένα πολύ βαρύ φορτίο...να τους ξυπνήσεις.Τη σφαλιάρα την έχουν φάει όλοι και εσύ δείχνεις να σηκώνεσαι πρώτος.
Ένας χρόνος και κάτι από τη δολοφονία του 15χρονου...
Ένας χρόνος και κάτι από τον "εξοστρακισμό" της σφαίρας που τελικά δεν πέτυχε τον Αλέξανδρο αλλά τον καταπιεσμένο ανθρωπάκο μέσα μας που βαρέθηκε να το βουλώνει και βρήκε ευκαιρία να βγει και να φωνάξει.Να ουρλιάξει "εεεπ...ως εδώ"...
Με τον περσινό χαμό που έγινε σε Αθήνα Θεσσαλονίκη και υπόλοιπη Ελλάδα άλλοι αηδίασαν,άλλοι εκτονώθηκαν,άλλοι θυμήθηκαν και άλλοι κατάλαβαν ότι αυτά που έλεγε ο V στην ταινία V for Vendetta δεν ήταν χολιγουντιανό παραμύθι.People should not be afraid of their governments.Governments should be afraid of their people ή αλλιώς "οι πολίτες δεν πρέπει να φοβούνται τις κυβερνήσεις αλλά οι κυβερνήσεις τους πολίτες.Ο λαός και μάζα έχουν δύναμη και πρέπει να τη χρησιμοποιήσουν αλλιώς θα τους φάει η μαρμάγκα.
Μήτσο θυμάσαι τι λέγαμε;
Τώρα που χειμωνιάζει και αρχίζουν "τα κρύα",μην διστάσεις να κατέβεις Σύνταγμα να ζητήσεις.Αυτοί που ψήφισες δεν θα το κάνουν για σένα.Αυτοί κάνουν δουλειά εκεί πέρα.Για σένα δεν τους καίγεται καρφί.
Με πάνινα παπούτσια κι εκείνη τη μπλούζα MARVIN AND FRIENDS και τη μπλέ ριγέ ζακέτα σου. "Μή με ξεχνάτε " μου λές κι όλο κοιτάζεις στα χαμένα. "Υπάρχει ελπίδα ρε φίλε;" ρωτάς κι εγώ δεν ξέρω τι να πω. Κοιτάζω πίσω και τρέχω εκεί, γωνία Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, εκεί που σ' άφησα για να σε ξαναβρώ. Μπερδευω κόσμους μεταξύ τους, σπάω το χρόνο , ανακατεύω τα κομμάτια. Τα Πολυτεχνεία, τους Δεκέμβρηδες, τις χαμένες επαναστάσεις,
που ζεσταίνονται σα φυλλαράκια, σα φυλλαράκια σε μια ............. γωνιά στην άσφαλτο που σκάνε μύτη μόλις ανάβει φωτιά. "Οι ουτοπίες ρε φίλε, οι ουτοπίες..." σ'ακούω να μουρμουρίζεις. Δεν εισαι πια δεκάξι, μεγάλωσες, μακρύναν τα μαλλιά σου, βαθύνανε τα μάτια σου σα θάλασσες. Πέρασες απ'την άλλη μεριά αλλά να..., όποτε βλέπω άδεια καρέκλα και τον καφέ ν'αχνίζει μόνος στο τραπέζι, σε σκέφτομαι και λέω πως είσαι συ... Αραγε ήσουνα στο λάθος μερος, τη λάθος στιγμή; Η εχει απλά η ζωή εναν τρόπο να μιλαει, και διάλεξε εσένα να τα πείς, να πείς τη "λέξη και το γράμμα" χωρίς να βγάλεις ένα αχ την ώρα που έπεφτες; Να πείς πως κάναμε πίσω, πως το ξεχάσαμε το όνειρο, το καταδώσαμε έτσι απλά για ένα τίποτα, για μια "ζωή" σε εισαγωγικά, μ' ένα κλεμμένο εισιτήριο στην τσέπη, μια δανεική διαδρομή λίγο πιο πέρα. Λιγο πιο πέρα που;;;; Α ρε φίλε, καταμόναχο αγριμάκι, μια στάλα ουρανός ήσουνα μόνο, ενα φωσάκι τόσο δα μά κοίτα... Ενα παιδί σαν όλα τα παιδιά, που όμως μια ανάσα, ενα γέλιο του τρελό, ενα αντριλίκι παιδικό, ζυγίζει αλήθεια πιο βαριά απ'όλες τις υπέροχες κοσμοθεωρίες. Σου χρωστάω, σου χρωστάμε αυτή τη στάλα ουρανό, αυτή τη στάλα ουρανό ρε γαμώτο... Καθε φορά που μυρίζει καπνια και δακρυγόνα, ανοίγεις την πορτα και μπαίνεις. Με πάνινα παπούτσια κι αυτή τη μαύρη μπλούζα Marvin and friends. "Mή με ξεχνάτε ρε φίλε,μη με ξεχνάτε" μου λες
Μήτσο τα μαθες; Θα κάνουν διάλογο για το ασφαλιστικό λέει.Θα μαζευτούν δηλαδή αυτοί που έχουν λυμένα όλα τους τα προβλήματα και με την καλή τους καρδιά θα στύψουν το μυαλό τους να βρουν τρόπο να σου σώσουν τη ζωή.Δεν αισθάνεσαι ήδη καλύτερα τώρα που μερικοί κουστουμάτοι τύποι με τέσσερις και πέντε χιλιάδες ευρά(όπως καθιερώθηκε ο όρος) μισθό ασχολούνται με την πάρτη σου; Εγώ θα ανησυχούσα...διάλογος = περικοπές είτε πρόκειται για παροχές είτε για χρήματα και εσένα Μήτσο που είσαι χρεωμένος ως το λαιμό δεν σε παίρνει για περικοπές! Σκέψου το λίγο και ίσως next time οι 100 "τραμπούκοι" (όπως παρουσιάστηκαν από τους φίλους μας τα κανάλια) να γίνουν εκατόν ένας και δύο και τρεις...
26 χρόνια πριν μια ομάδα φοιτητών έχοντας απέναντί τους έναν ολόκληρο κρατικό μηχανισμό και ένα καθεστώς θα ανέτρεπε αυτο που χρόνια δεν είχε καταφέρει να ανατρέψει ένας ολόκληρος λαός. Ο αναβρασμός που επικράτησε μετά τα γεγονότα του πολυτεχνείου θα οδηγούσε στην πτώση της χούντας και την επικράτηση της δημοκρατίας με την σημερινή της σχεδόν μορφή...Τί;;;Δεν έχουμε δημοκρατία σήμερα;χμμμ θέλει λίγο σκέψη αυτο...Την εχω ακούσει και εγώ αυτη την φήμη.Δεν ξέρω.Πιστεύω η αλήθεια είναι πιο πολύ γκρί παρά άσπρη ή μάυρη.Σίγουρα σε σχέση με την χούντα είμαστε σε καλύτερη κατάσταση.Επίσης,αν κοιτάξεις πιο έξω, είμαστε καλύτερα από πολλές χώρες αλλά αρχές σαν την Δημοκρατία νομίζω πρέπει να ξεπερνάνε τα σύνορα των εποχών και των χωρών και να αντιμετωπίζονται καθολικά.
Τι θα έπρεπε να είναι Δημοκρατία τότε;Σίγουρα ο καθένας θα έδινε τον δικό του ορισμό.Ίσως κάτι όπου υπάρχει δικαιοσύνη,αξιοκρατία και ισονομία κάτι όπου όλα λειτουργούν τέλεια .Κάτι σαν τον παράδεισο..Ο παράδεισος όμως δεν υπάρχει.Δυστυχώς ούτε και τα υπόλοιπα...Στην δική μας την δημοκρατία υπάρχει αδικία!Δεν κερδίζει ο πιο σωστός,αλλά ο πιο πλούσιος ή έστω ο πιο δυνατός.Survival of the fittest το έλεγε ο Δαρβίνος,μιλώντας όμως για ζώα και όχι για κοινωνίες ανθρώπων.Εδώ δεν έχουμε αξιοκρατία!Ο πιο άξιος παραμερίζεται ως ανεπιθύμητος γιατί συνήθως είναι εμπόδιο για τον (άχρηστο) προιστάμενο.Αντί για αυτον "επιλέγεται" ο γιός/ανηψιός/φίλος/γείτονας/μπατζανάκης του προιστάμενου.Έτσι και του χρωστάνε χάρη και δεν κινδυνεύει η θέση του και βάζει στο παιχνίδι ένα "δικό μας παιδί".τέλεια!!Τί άλλο μένει για να συμπληρωθεί το πάζλ;Ισονομία.Πραγματικά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω!Τα σχόλια δικά σας...
Επιστρέφοντας στο πολυτεχνείο...Ανεξάρτητα του τι πιστεύει κανείς για την δικτατορία του 67(έχουμε ακούσει πολλά..) όπως και για την Δημοκρατία και την σημερινή της μορφή το σίγουρο είναι ένα.Πήραμε από τους γονείς μας μια Δημοκρατία καλύτερη από αυτην που παραλάβανε αυτοί.Με πολλά ελατώματα και με πολλά περιθώρια βελτίωσης, αλλά καλύτερη!Τα περιθώρια βελτίωσης τώρα είναι στο χέρι μας να τα καθορίσουμε.Ανάλογα με την κάθε εποχή και τις εκάστοτε συνθήκες υπάρχει και ο αντιστοιχος τρόπος αντίδρασης.Αν η 17η Νοεμβρίου δίδαξε κάτι και τελικά,κοιτώντας μπροστά, μας έδωσε κάτι για να κρατήσουμε είναι πως μια μικρή ομάδα ανθρώπων χωρίς αξιώματα και χωρίς δύναμη κατάφερε να ανατρέψει μια κατάσταση και να γράψει ιστορία με μόνο όπλο την παρουσία και την φωνή της.Ίσως τελικά τα πιο απλά μέσα να είναι και τα πιο αποτελεσματικά.Ίσως τελικά απλά να χρειάζεται η φωνή μας.Η δικιά μου και η δικιά σου...
11.17.2009
Μερικές σκόρπιες σκέψεις που περνάνε απο το μυαλό μου γύρω από το Νοέμβρη του 73. Στο ξεκίνημα των γεγονότων την Τετάρτη 14 Νοέμβρη, στη Νομική γίνεται μια χλιαρή και αδιάφορη συνέλευση.(Βέβαια το κλίμα εκείνων των ημερών ήταν ηδη ηλεκτρισμένο) Ξαφνικά ενας φοιτητής ρίχνει την είδηση ότι κάτι γίνεται στο Πολυτεχνείο.Αστυνομία,έχουν ξεκινήσει επεισόδια,κάτι τέτοιο...Σε λεπτά μέσα κάποιοι σηκώνονται και ρίχνουν το σύνθημα."Όλοι στο Πολυτεχνείο".Αμηχανία δευτερολέπτων,αναμπουμπούλα,πρέπει δεν πρέπει...Σε λίγο μια ομάδα περίπου 500 ατόμων βαδίζει πρός το Πολυτεχνείο.Η αστυνομία αιφνιδιάζεται,κι έτσι μέχρι να αποφασίσει να αντιδράσει η διαδήλωση φτάνει κοντά στο Πολυτεχνείο.Η αστυνομία τους επιτίθεται.Αυτοί τρέχουν και προλαβαίνουν να μπούν μέσα.Η πόρτα κλείνει.Μεσα διαπιστώνουν πως δεν γίνεται τίποτα το σπουδαίο!Το θρυλικό τριήμερο όμως ,ηδη έχει ξεκινήσει.Σε λίγες ώρες το Πολυτεχνείο θα γίνει το κέντρο της Ελλάδας, η κορυφαία σύγκρουση με τη χούντα. Εγινε λοιπόν στην τύχη; Κατα λάθος; Οχι βέβαια,αφού όπως φάνηκε οι συνθήκες ήταν κατάλληλες κι όλοι περίμεναν κάτι.Καταλήψεις σε σχολές,κάποιες απεργίες, η δίκη των συληφθέντων στις 4 Νοέμβρη, οι εκλογές κλπ.. Ομως το τυχαίο έπαιξε το ρόλο του, και μάλιστα με τρόπο κορυφαίο. Ο ηλεκτρισμός της στιγμής και η ξαφνική συσπείρωση που προκάλεσε στο λαό το γεγονός, όπως φυσικά και η ζυμώσεις στους κύκλους των φοιτητών που ειναι και οι πρωταγωνιστές, διαλύουν αμέσως τις αρχικές αντιρρήσεις ,δισταγμούς για το αν είναι η κατάλληλη στιγμή για σύγκρουση κλπ. και σε λίγο όλοι μαζί στέκοται απέναντι στη χούντα και τα τανκς.Υπήρξαν ήρωες και προδότες λοιπόν;.ΑΥΤΉ Η ΛΟΓΙΚΉ ΤΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΊΣΜΑΤΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΏΝ ΑΝΆΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΗΓΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ. Η εσωτερική αιμοραγία της αριστεράς, που πρεπει κάποια στιγμή να αρχίσει να βλέπει γύρω της μόνο συναγωνιστές και συντρόφους και όχι προδότες,δειλούς ,ρουφιάνους η οτιδήποτε άλλο, πρέπει να βρει το αιμοστατικό της.Ο τρόπος που έγιναν όλα και η ομοψυχία εκείνου του φοβερού τριήμερου,όπου παρά τις διαφορετικές απόψεις,οι φοιτητές λειτούργησαν σαν ενιαίο δημοκρατικό κίνημα, ειναι ένα απο τα μεγάλα μυνήματα που μας άφησε πίσω ο Νοέμβρης εκείνος.
Σαν άτομο βαριέμαι εύκολα.Προτιμώ να κάνω κάτι διαφορετικό ακόμα κ αν είναι χειρότερο από αυτα που κάνω συνήθως.Έτσι για αλλαγή!Για να μην ακούω πάλι τα ίδια από τα ίδια άτομα με τις ίδιες προφάσεις και τις ίδιες δικαιολογίες.Θέλω ας πούμε να ακούσω νέες δικαιολογίες και νέες υποσχέσεις.Έστω χειρότερες και πιο ψεύτικες από τις προηγούμενες.Να σκεφτώ και εγώ κάτι διαφορετικό και να πιστέψω πως αυτη την φορά όλα θα αλλάξουν όχι γιατί αυτο το νέο είναι κάτι φοβερό αλλά γιατί δεν είναι όπως το προηγούμενο.Αλλά...
Δεν σκέφτονταιόλοι έτσι.Ο άνθρωπος λατρεύει την ρουτίνα του!Δεν του αρέσει απλά,την λατρεύει!Ενώ συνέχεια γκρινιάζει για αυτήν και λέει πως προσπαθεί να την αποφύγει και να την ανατρέψει στην ουσία οτιδήποτε πάει να τον βγάλει από αυτην και να τον κάνει να ζήσει νέες καταστάσεις το αντιμετωπίζει σαν εχθρό και προσπαθεί να το καταπολεμίσει.Είπαμε, κανείς δεν πρέπει να χαλάσει την ισοροπία-ηρεμία-ρουτίνα του.Την αγαπάει τόσο πολύ που της βρίσκει και άλλα ονόματα για να μην ακούγεται άσχημα.Έτσι νιώθει καλύτερα.Πλέον όταν θα κάνει το ίδιο πράγμα συνέχεια δεν θα ρουτινιάζει,ούτε θα βαριέται,ούτε θα μουχλιάζει,ούτε θα σαπίζει(δεν το λέω εγώ αυτος το σκέφτεται!) αλλά θα βρίσκεται σε ηρεμία και σε γαλήνη.Η ζωή του θα είναι ισοροπημένη,αρμονική...Τι ωραία!!
Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται τόσο ηλίθιος.Αν ισχύει το πρώτο μικρό το κακό αλλά πολύ αμφιβάλλω.Οκ μερικοί γεννιούνται πολύ ηλίθιοι!Αλλά για τους υπόλοιπους (ναί εσάς που δεν σταματήσατε να διαβάζετε) δεν μπορώ να πιστέψω πως κάνουμε κάποια πράγματα βασιζόμενοι στην δικιά μας «κοινή» λογική...Δεν γίνεται για παράδειγμα όλοι να είμαστε παναθηναικοί ή ολυμπιακοί.Δεν είναι και τόσο ωραίο το θέαμα που προσφέρουνε.Δεν γίνεται όλοι να κάνουμε τους έξυπνους στον δρόμο αλλά να κορνάρουμε και να βρίζουμε τον μαλάκα που έκανε το ίδιο σε μας.Δεν γίνεται όλοι να θέλουμε να γίνουμε γιατροί ή δικηγόροι.Δεν γίνεται να θέλουμε όλοι το ίδιο αμάξι.Ούτε το ίδιο παπούτσι,ούτε το ίδιο jeanκ.λ.π.Δεν γίνεται να βρίζουμε όλοι τον «άχρηστο» που πήρε την θέση με βύσμα αλλά να ψάχνουμε και εμείς ένα τέτοιο για να βολευτούμε.Δεν γίνεται να ψηφίζουμε όλοι Πασόκ ή Νέα Δημοκρατία τα τελευταία 30 χρόνια.Δεν γίνεται να ψηφίζουμε όλοι Παπανδρέουή Καραμανλή.Χμμ επαναλαμβάνομαι ή οι δυο τελευταίες προτάσεις είναι ίδιες?
Θα μου πείς εγώ θα τα αλλάξω όλα?Εγώ και να αλλάξω δεν θα αλλάξει τίποτα.Θα μου πείς εδώ όλοι βολεύονται εγώ γιατί να μην βολευτώ?Θα ψηφίσω τους δικούς μου για να πάρω την θέση.Ή για να μην τη χάσω.θα μου πείς σε μένα τα λές,δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω?Θα μου πείς εδώ τα κάνουν όλοι δεν θα τα κάνω εγώ?Θα μου πείς το σύστημα είναι χάλια παράτα το,δεν αξίζει...Δίκιο έχεις!Αλλά μπορείς σε παρακαλώ να μην μου ξαναμιλήσεις για διαφθορα,για αναξιοπιστία,για αχαριστία,για κλεψια?Να μην μου ξαναπείς πως εδώ δεν λειτουργεί τίποτα σωστά?Εγώ πάντως όχι.
Η όλη σκέψη ξεκίνησε από την σημερινήφαρσοκωμωδία των εκλογών.Τα ίδια πρόσωπα,οι ίδιες απόψεις,οι ίδιες υποσχέσεις,ο ίδιος απρόσωπος πολιτικός λόγος..Τα ίδια!Εγω βαρέθηκα!Και όταν βαριέμαι θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό.Θέλω να αντιδράσω.Θέλω να προσπαθήσω να κάνω κάτι!Και ας μην καταφέρω τίποτα τελικά.Θέλω να δείξω σε όλους αυτους που έχουν διαμορφώσει αυτη την κατάσταση πόσο με αηδιάζουνε.Θέλω να βγώ στον δρόμο.Ακόμα και αν τελικά κατεβώ με την παρέα μου μόνο.Πάμε?
Σήμερα η Ελλάδα έκανε ένα βήμα μπροστά!Μπράβο σου Έλληνα!Συγχαρητήρια!!!Απαλλάχθηκες από τον ΝΔτικο ζυγό του Κωστάκη για να κουρνιάσεις στη γνώριμη αγκαλιά του Γιωργάκη και της παρέας του-γιατί περί παρέας πρόκειται- που σου/μας χαιδεύει στοργικά το κεφάλι και τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση.
Στην τιβι ξανά η ίδια ιστορία...έχει στηθεί ένα τσίρκο στα πάνελ και ο Μήτσος,αραχτός στον καναπέ του,βλέπει εντυπωσιακές καρτέλες και στατιστικά στοιχεία να φιγουράρουν μπροστά στα μάτια του...και αισθάνεται ικανοποίηση ο μ@λ@κ@ς...επειδή άσκησε το εκλογικό του δικαίωμα και έπαιξε ενεργό ρόλο στο αποτέλεσμα που τόσο εντυπωσιακά του λανσάρει η Τρέμη και ο Ευαγγελάτος... Συγχαρητήρια και πάλι...
Μήτσο...όσο καλό και να σου φαίνεται...μια τρύπα στο νερό έκανες πάλι...Πήγες κι έδωσες 80% στους δύο που σου πίνουν το αίμα κοντά μισό αιώνα τώρα.Πήγες κι έδωσες 80% σ' αυτούς που σου πήραν το 8ωρό.Πήγες κι έδωσες 80%...σε αυτούς που σου κόβουν τις υπερωρίες...Πήγες κι έδωσες 80% σ'αυτούς που όπου να' ναι θα σου φάνε και τον 13ο μισθό και αν μπορέσουν και κάνα χέρι ή κάνα πόδι να το πουλήσουν στη μαύρη και να μειώσουν το έλλειμμα καθώς όπως θα έχεις ακούσει...δεν βγαίνουμε... Α ρε Μήτσο τι σου 'μελλε να πάθεις...
Τώρα που χειμωνιάζει και θα αρχίσουν "τα κρύα",Μήτσο μην διστάσεις να κατέβεις Σύνταγμα να ζητήσεις.Αυτοί που ψήφισες δεν θα το κάνουν για σένα δυστυχώς.Αυτοί κάνουν δουλειά εκεί πέρα.Για σένα δεν τους καίγεται καρφάκι φίλε μου.Οπότε σε κάνα μήνα που θα ακούσεις φωνές εκεί λίγο πιο κάτω στην αρχή της Βουλιαγμένης και της Πανεπιστημίου κατέβα κι εσύ μια βόλτα με τους μαθητές τους φοιτητές και τους εργάτες και βάλε μια φωνή.Αυτοί,καλώς ή κακώς,είναι εκεί για σένα και τα παιδιά σου χρόνια τώρα και θα είναι όσο τους κρατάνε τα πόδια τους.Τώρα είναι η σειρά σου να βάλεις το χεράκι σου και να μην βγάλεις το ματάκι σου...που λέει κι ο λαός.
Από την περασμένη Τετάρτη η Τεχνόπολη φιλοξενεί την επόμενη γενιά καλλιτεχνών.
Με δύο γεμάτες και μία μισή μέρα να απομένει οι επισκέπτες εκτός από καμιά 20αριά live θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν και θεατροχορευτικές παραστάσεις,εικαστικούς και ζωγράφους,video-art show καθώς και πιο urban θέματα όπως skate performers και graffitti.
Η γενική είσοδος για κάθε μέρα κοστίζει 10 ευρώ και περιλαμβάνει το πρόγραμμα όλων των εκδηλώσεων.Εκπτωση για φοιτητές υπήρχε στο πενθήμερο εισιτήριο-για το ημέρας δεν έχει ανακοινωθεί κάτι.
Η αλήθεια είναι πάντως πως τώρα που το ψιλοκάνει το κρυάκι του το σκεφτόμαστε λίγο παραπάνω για να πάμε σε τέτοια events.Ωστόσο κρίνοντας από τις μπάντες που εμφανίζονται αλλά και από τη δουλειά που έχει κάνει η Τεχνόπολη τα τελευταία χρόνια είναι κρίμα για λίγο κρύο να μην δώσουμε και στους "πιτσιρικάδες" το χειροκρότημα και την ευκαιρία να να βουτήξουν στον πλήθος-όπως κάνει ο τυπάκος σε μια πρόσφατη διαφήμιση.
